Zwaveldioxide
Zwaveldioxide (SO2) behoort, samen met rook en stof, tot de stoffen die als eerste als luchtverontreiniging en schadelijk voor de gezondheid werden gezien. Het eerste met naam beschreven slachtoffer van luchtverontreiniging was mogelijk Plinius de Oudere (23-79). Plinius was ten tijde van de uitbarsting van de Vesuvius in het jaar 79 commandant van het vlooteskader in Misenum, aan de baai van Napels. Plinius kwam om het leven bij een reddingspoging op het strand in de buurt van Pompeï. Vuur en brandend zwavel hadden het strand bereikt. Plinius werd onwel, stortte in elkaar en overleed. Plinius stond bekend als een astmalijder en waarschijnlijk is het overvloedige zwaveldioxide in de lucht hem fataal geworden.
In de huidige tijd is zwaveldioxide in Nederland en in grote delen van Europa geen echt probleem meer. Dat was tot een jaar of twintig geleden wel anders. Zwaveldioxide kwam vroeger voornamelijk in de lucht door het gebruik van zwavelhoudende fossiele brandstof (kolen, aardolie). Het aanwezig zwavel verbrandt mee en komt als zwaveldioxide in de lucht terecht. In de jaren zestig werd zwaveldioxide zelfs als zo'n groot probleem gezien dat het aanleiding was voor de inrichting van het Nationaal Meetnet voor Luchtverontreiniging. Zwaveldoxide is in hoge concentraties schadelijk voor de menselijke gezondheid en voor de vegetatie. Bovendien leverde het een bijdrage aan (winter)smog en aan een inmiddels bijna vergeten milieuprobleem, de zure regen.
Publicaties op deze website die zijn gerelateerd aan zwaveldioxide:
- Stedelijke luchtkwaliteit
- Smog de maat genomen
- Gisteren, vandaag, morgen. Een terugblik op het probleem van de zure regen
- 'De moordende mist'. De ramp in de Maasvallei in 1930
